Maternity

Afrikaanse tijden.. We kregen bericht dat er vanaf afgelopen vrijdag 17.00uur tot en met afgelopen maandag 06.00 uur geen of vies water zou zijn. Het hele weekend hadden we er geen last van en was er gewoon water. En net nadat ik mijn vorige blog gepost had, ja hoor, geen water. Dit is natuurlijk net op de moment dat we moesten afwassen (we hebben geen vaatwasser) en dat ik nog wilde douchen. Gelukkig hadden we van te voren allemaal 5 Liter waterflessen met water gevuld. Deze heb ik boven mijn hoofd gehouden en zo kon ik toch nog douchen.

Vandaag ben ik weer begonnen in Katutura Hospital. Samen met Joyce, Rhomy en Elise ben ik een dag naar maternity (verloskunde) geweest. Hier heb ik mee mogen kijken met een C-section, een keizersnede. Er werd voor een keizersnede gekozen omdat de baby bij haar eerste zwangerschap ook middels een keizersnede ter wereld is gekomen. De vrouw kreeg eerst een ruggenprik, de arts vertelde heel duidelijk hoe dit in zijn werk ging. Vervolgens werden de buik en de baarmoederwand opengesneden. De twee verloskundigen trokken beiden aan een kant van de opengesneden buik zodat dit nog verder open kwam te staan. Vervolgens gaf één van de twee heel veel druk op de buik en de ander haalde het kindje er uit. Dit ging niet heel gemakkelijk, er werd best wel veel kracht gezet. Er werd een soort tang om het hoofdje van het baby’tje gezet en vervolgens was ze geboren. Ik vond het heel mooi om dit mee te mogen maken. Vervolgens werd de nageboorte gedaan en werd de moeder gehecht.

Ook heb ik een gewone bevalling mogen zien. Toen de vrouw eenmaal 10cm. ontsluiting had, ging het heel erg snel. Binnen tien minuten was de baby geboren. Het ging heel soepel, de vrouw was heel iets uitgescheurd waardoor dit gehecht moest worden. Toen de bevalling klaar was vroeg de verloskundige of wij de volgende bevalling wilden doen. Daar hebben we toch maar voor gepast, dit was pas de eerste bevalling die wij gezien hebben.

We hoorden al van medestudenten dat de moeders hier weinig tot geen emoties tonen. Ook wanneer hun baby geboren is, laten zij niks van blijdschap zien. Verder is er geen familie aanwezig bij de bevallingen. De vrouwen komen allemaal alleen naar het ziekenhuis.

Wat me opviel op de afdeling is dat er weinig tot geen privacy is voor de patiënten. De deuren naar de gang toe staan open, er zijn gordijntjes bij de bedden, maar deze worden vrijwel niet gebruikt. Continu lopen er mensen de patiëntkamer in en uit. Wanneer er gecontroleerd moest worden hoeveel centimeter ontsluiting een vrouw had, of zelfs tijdens de bevalling, kon iedereen vanaf de gang meekijken.