Church & Home Of Good Hope

Vorige week hebben we nog een paar dagdiensten gedraaid. De dagdiensten zijn duidelijk minder interessant. We hebben veel minder gezien. Volgende week beginnen we in Central hospital, het andere ziekenhuis. Wel was er tijdens een van deze dagdiensten een klein jongetje met gips om zijn been. Het gips zat er ongeveer een week om heen. Het jongetje begon pijnklachten te krijgen en had het gevoel dat er iets in bewoog. Daarom kwam hij met zijn moeder in het ziekenhuis. Toen het gips er af werd gehaald zaten er tientallen maden onder een los stuk huid. Waarschijnlijk is zijn been niet goed schoongemaakt voordat er gips omheen gedaan werd en zaten er nog vliegeneitjes op zijn voet. De wond met maden werd eerst geweekt in een soort betadine. Daarna werd de wond schoongeveegd en daarmee ook de maden er uit gehaald. Het was een hele oppervlakkige wond. De losse afstervende stukken huid werden weggesneden en daarna werd er weer een soort ontsmettende pasta over de wond gesmeerd. Ik zal de foto's ervan hier maar niet op plaatsen.

Afgelopen zaterdagmiddag ben ik wezen lunchen en shoppen in een groot winkelcentrum met Elise, Rhomy en Joyce. Hierna zijn we samen met de anderen naar de showground geweest. Dit is een soort kermis met een markt en een snake park. Zaterdagavond zijn we wezen stappen in club Vibe. We hebben het heel leuk gehad, het was een kleine club, maar wel heel gezellig. Er waren alleen maar lokale mensen en wij.

Agnes, één van de ambulancemensen, praatte regelmatig over de kerk. Wij waren hier best nieuwsgierig naar en mochten een keer met Agnes mee. Het heet de House of Joy ministries. Zondag 17.40 uur moesten we er zijn. Agnes zelf kwam natuurlijk later haha. Julius kwam zelfs pas om 22uur. De kerkdienst vond niet in een kerk plaats, maar het was een soort openlucht arena. Er komen heel veel mensen naar toe, zo’n duizend man. In de loop van de avond werd het dan ook echt heel erg koud. De priester is een man die in contact staat met god. Hij kan je van alles over je vertellen zonder dat jij hem iets over jezelf hebt verteld. Agnes is helemaal weg van deze man. Toen Agnes hoorde dat wij in Nederland eigenlijk nauwelijks/nooit naar de kerk gaan was ze echt in shock. Ze heeft ons een hele ‘preek’ gegeven over hoe het bij haar begonnen is en hoe geweldig het is als je een geloof hebt. Ze geloofde bijna niet dat er landen zijn waar de inwoners niet naar de kerk gaan. Dit vond ze zo erg. Ze was heel blij dat wij een keer met haar mee willen gaan naar de kerk. Om 19.00uur was er nog steeds niks aan de gang en waren mensen nog bezig met alles opbouwen, dat was wel een beetje raar. Om 21.00uur begon de mis dan eindelijk met zang en dans. Alle mensen gaan er helemaal in op. Het maakt niets uit wat anderen mensen er van denken. Mensen bidden hardop, doen dit soms zelfs schreeuwend, iedereen zingt mee en danst mee. Heel bijzonder om dit te zien. Er waren alleen maar lokale mensen, wij waren de enige blanken. En dan zaten we ook nog eens helemaal voor aan naast de stoelen van de priester en zijn vrouw. Agnes had ons van te voren geleerd hoe we moesten bidden en wat we moesten zeggen. We moesten God om vergeving vragen dat wij nooit naar de kerk gaan. Toen de priester binnen kwam begon iedereen te juichen en te applaudisseren. Iedereen moest knielen met het hoofd op de stoel. Hierna ging hij een gebed doen, je moest je handen in de lucht houden, vervolgens werd de bijbel voorgelezen. Bij het volgende gebed begon de priester overtuigender en harder te praten. Op een gegeven moment kwam er mensen naar voren, sommigen werden zelfs naar voren getild. Zij waren helemaal aan het trillen, schreeuwen, gillen, rennen en aan het springen. Dit was heel apart. Het bleek dat de priester de demonen aan het bestrijden was. Er lagen ongeveer 50 mensen op de grond, de priester ging ieder persoon langs om de demonen te verwijderen.

Vervolgens beschreef de priester casussen, soms wist hij zelfs de naam erbij. Hij vertelde waar deze mensen last van hebben of wat zij bij zich hadden. Deze mensen kwamen vervolgens naar voren en alles klopte. De priester ging voor deze maanden bidden. Soms draagt deze persoon een demoon bij zich. Deze persoon wordt dan door een ‘weerstand’ naar achter gegooid en valt uiteindelijk op de grond. Er rennen zo’n vijf mensen om deze persoon heen om hem of haar op te vangen.

De priester kon ook mensen genezen of beter maken. Zo was er een jong meisje met een tumor in de borst. Na twee gebeden was de tumor kleiner geworden, na nog een gebed was het knobbeltje helemaal verdwenen. Ook was er een man die op krukken liep, na een gebed kon deze man zelfs rennen. Ook was er een vrouw die door heksen verjaagd werd uit haar huis, ze woont inmiddels al in een derde huis. De priester schreeuwt dan “GOD BLESS YOU! IN THE NAME OF JESUS CHRIST!’ Toen de profeet langs alle mensen liep haalde hij ook Julius eruit omdat hij wilde bidden voor hem. Hij voelde dat Julius problemen had met zijn hart en noemde dit ‘chronische pijn’. We hebben nagevraagd of dit echt waar was, en dit klopte. Hij is gestopt met atletiek vanwege hartproblemen, waarbij hij soms erge steken krijgt. Bizar!

Deze week gaan we de hele week naar home of good hope. Monica, de oprichtster van home of good hope, is in 2007 begonnen nadat haar zestienjarige dochter overleed aan HIV. Allereerst was het bedoeld voor kinderen die HIV hebben. Maar nu komen alle kinderen die in armoede leven er. Tot twee jaar terug zorgde Monica er ook voor dat deze kinderen naar school konden. Maar nu is het basisonderwijs in Windhoek gratis. Home of good hope wordt draaiende gehouden door 7 mensen in totaal. Er komen zovéél kinderen hier. Zelfs zoveel dat er voor de laatste paar kinderen niks meer over is. Dit is zo zielig om te zien. Aan het eind van de dag begin ik toch wel een beetje spierpijn te voelen in mijn armen. Na een paar dagen kan ik mijn hoofdhuid toch wel heel goed voelen. Alle kinderen willen opgetild worden, geknuffeld worden of selfies maken.Ook willen ze allemaal vlechtjes in mijn haar maken, en dat gaat soms best wel hard.
Home of Good Hope wordt gesponsord door Canada, Zweden, Duitsland en Nederland!

.

Dit weekend gaan we naar Etosha. Etosha is een van de grootste natuurparken van Zuidelijk Afrika. Hier hopen we de Big Five te zien!