De eerste stagedag
13 September 2017 | Namibië, Windhoek
Vandaag (12-09) zou het dan echt beginnen. Onze eerste stagedag in het Katutura State Hospital. Allemaal zaten we vol spanning, want we hadden geen idee wat we konden aantreffen. 07.45 uur hadden we onze afspraak. Kenton en Wayne brachten ons er heen. Louise had ons gisteren gezegd dat we ons moesten melden bij de receptie. Hier stond echt een hele lange rij voor, wel zo’n 100 mensen. Wij hadden geen idee waar wij nu heen moesten. Toen zijn we maar gaan vragen en werden we naar de eerste verdieping gestuurd. Hier moesten we maar wachten. Om 08:15 uur was er nog steeds niemand, toen zijn we maar weer gaan vragen. ‘Wacht nog maar even werd ons gezegd’. Dus wij weer wachten en om 08.30 uur kwam de ‘zuster’ er eindelijk aan gelopen. We liepen door het ziekenhuis heen naar een klein, benauwd kantoortje. Hier gaf ze ons een hele uitleg over alle afdelingen en het ziekenhuis. Wij waren allemaal in de veronderstelling dat we vandaag onze eerste stagedag zouden hebben, dus we liepen allemaal in onze uniformen. Maar dat bleek niet zo te zijn. Na de uitleg mochten we de afdelingen kiezen waar we willen stage lopen. Samen met Joyce ga ik beginnen op peadiatrics, dit is de kinderafdeling voor kinderen van 0 tot 2 jaar. Ik zag al matrassen in een klein kamertje op de grond liggen waar de moeders van de kinderen op slapen. Na deze eerste twee weken ga ik twee weken stage lopen op casualty, dit is de spoedeisende hulp. Elise en Rhomy beginnen op maternity, dit is de kraamafdeling. Lynn en Samantha beginnen op peadiatrics, maar dan voor kinderen tot en met 13 jaar. We zullen elke dag om 6.45 uur aanwezig moeten zijn in het ziekenhuis. Dat wordt dus erg vroeg opstaan. We zullen op tijd weg moeten gaan van huis omdat we een taxi moeten zoeken die ons kan brengen. Morgen gaan we dan echt echt beginnen, dat wordt tenminste gezegd haha.
De eerste echte stagedag op de kinderafdeling voor kinderen tot 2 jaar. Wayne was zo aardig om ons vanmorgen naar het ziekenhuis te brengen. 06.30 hadden we afgesproken. Dus wij weer allemaal netjes klaar staan, je raadt het al. Uiteindelijk waren we pas na 07.00 uur in het ziekenhuis. Maar dat maakt hier in Afrika allemaal niks uit, sommigen komen zelfs nog later de afdeling opgelopen. De baby’s waren zo schattig. Vandaag hebben we vooral meegekeken. De meeste baby's worden gewoon door hun moeders verzorgd, die dag en nacht naast hun bed zitten. Alleen de baby's die geen ouders meer hebben of die wie zijn achtergelaten worden door de verpleegkundigen verzorgd. Dit waren er zeven. Zij waren niet ziek, maar wonen gewoon in het ziekenhuis omdat zij nergens anders heen kunnen. Heel zielig. Zij blijven in het ziekenhuis totdat maatschappelijk hulp ze ergens anders kan plaatsen of tot ze geadopteerd worden. Echt heel sneu. We mochten flesjes geven en met ze spelen en later de artsen assisteren met bloedprikken. Vandaag was meer het oriënteren, en morgen moeten/mogen we echt aan de slag zeggen ze. We kregen een rondleiding over de afdeling. Meteen zie je de verschillen. Er is niks geen privacy voor de patiënten, alles wordt over de gang geschreeuw over de patiënten, de overdrachten vinden aan het bed plaats, dus iedereen kan meeluisteren. Maar het aller opmerkelijkst vond ik nog wel dat sommigen niet eens op de hoogte waren wat de patiëntjes hadden. Ze deden gewoon hun werk zonder te weten wat de diagnose was. En als ze moe waren of geen zin hadden, dan werden de baby's zelfs niet eens gewassen. De terugweg hebben we na lang wachten een taxi gevonden. Die ons nu elke keer wil brengen/ halen. Dus dat is heel fijn.
De eerste echte stagedag op de kinderafdeling voor kinderen tot 2 jaar. Wayne was zo aardig om ons vanmorgen naar het ziekenhuis te brengen. 06.30 hadden we afgesproken. Dus wij weer allemaal netjes klaar staan, je raadt het al. Uiteindelijk waren we pas na 07.00 uur in het ziekenhuis. Maar dat maakt hier in Afrika allemaal niks uit, sommigen komen zelfs nog later de afdeling opgelopen. De baby’s waren zo schattig. Vandaag hebben we vooral meegekeken. De meeste baby's worden gewoon door hun moeders verzorgd, die dag en nacht naast hun bed zitten. Alleen de baby's die geen ouders meer hebben of die wie zijn achtergelaten worden door de verpleegkundigen verzorgd. Dit waren er zeven. Zij waren niet ziek, maar wonen gewoon in het ziekenhuis omdat zij nergens anders heen kunnen. Heel zielig. Zij blijven in het ziekenhuis totdat maatschappelijk hulp ze ergens anders kan plaatsen of tot ze geadopteerd worden. Echt heel sneu. We mochten flesjes geven en met ze spelen en later de artsen assisteren met bloedprikken. Vandaag was meer het oriënteren, en morgen moeten/mogen we echt aan de slag zeggen ze. We kregen een rondleiding over de afdeling. Meteen zie je de verschillen. Er is niks geen privacy voor de patiënten, alles wordt over de gang geschreeuw over de patiënten, de overdrachten vinden aan het bed plaats, dus iedereen kan meeluisteren. Maar het aller opmerkelijkst vond ik nog wel dat sommigen niet eens op de hoogte waren wat de patiëntjes hadden. Ze deden gewoon hun werk zonder te weten wat de diagnose was. En als ze moe waren of geen zin hadden, dan werden de baby's zelfs niet eens gewassen. De terugweg hebben we na lang wachten een taxi gevonden. Die ons nu elke keer wil brengen/ halen. Dus dat is heel fijn.
-
13 September 2017 - 20:35
Opa En Oma:
Mooi verslag. Je houdt ons zo goed op de hoogte. Veel succes verder'Groetjes -
13 September 2017 - 21:35
Marianne :
Dank je voor de update -
14 September 2017 - 08:42
Veronique Plaggenburg - Beijer:
Hej Anouk, wat een mooi verhaal, kan me voorstellen dat het even wennen is vanuit een druk druk europa naar een polle polle (dat zeggen ze in Kenia, als ze vinden dat je je niet zo druk moet maken) afrika. en die kindjes.... jammer dat je er niet een paar mee kunt nemen, wij hadden ze graag een thuis gegeven. Geniet van je mooie bijzondere Stage !!
-
15 September 2017 - 07:45
Suzan:
He stoere reizigster, je leert in een week in het ziekenhuis meer van het leven dan in een kwartaal op school of niet? Wat zullen die kleintjes blij zijn met jouw komst!
Benieuwd naar de tweede week... :-)
-
16 September 2017 - 18:27
:
Dankjewel allemaal! -
22 September 2017 - 16:55
Buurvrouw :
Leuk om te lezen.
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
