Harnas & Casualty
26 September 2017 | Namibië, Windhoek
Afgelopen zaterdag zijn we naar Harnas geweest met Wayne. Harnas is een wildlife foundation in Namibië. Wat op ongeveer op 3.5 uur rijden van Windhoek ligt. Om 4 uur ’s morgens vertrokken we vanaf ons huis zodat we op tijd konden zijn voor de jeepsafari en cheeta’s in het wild konden spotten. Alleen ging dit allemaal een beetje mis. Wayne raakte de weg kwijt, waardoor we er niet 3.5 uur over deden, maar ruim 8 uur. Nu zijn de wegen in Namibië echt oneindig lang, zonder ook maar enige afslag. Waardoor je niet veel anders kan dan rechtdoor rijden, of helemaal terug. Onderweg hebben we gelukkig wel een aantal dieren gezien, waaronder de oryx en de koedoe. De zonsopgang was echt bijzonder, de zon was echt heel groot en knal rood. Toen we eindelijk om 12.00uur aankwamen bij Harnas waren we natuurlijk veel te laat voor onze tour. Om 16.00uur was er nog een tour. Na vier uur gewacht te hebben bleek dit helaas geen jeeptour te zijn, maar gewoon een tour over het park. Ook hier hebben we veel dieren gezien, maar we waren wel teleurgesteld omdat we een jeeptour verwacht hadden. We hebben antilopen, cheeta’s, lynxen, bavianen, krokodillen, hyena’s, luipaarden en cheeta’s gezien. Toen we even zijn gaan zitten hoorden we ineens een jongetje gillen. Toen we op keken zagen we hem keihard rennen met een pumba die achter hem aan rende. De terugweg verliep gelukkig goed. Toen we tegen tien uur thuis kwamen had Kenton gelukkig voor pizza gezorgd.
Deze week ben ik samen met Joyce, Rhomy en Elise begonnen op de casualty, dit is de spoedeisende hulp. Het is echt superinteressant. We hebben nu al zoveel dingen gezien. Zo kreeg een collega uit de nachtdienst onderweg naar huis een auto-ongeluk. Hij was de parkeerplaats nog niet af of er ontstond een botsing. Joyce en ik mochten mee in de ambulance om hem over te plaatsen naar een ander ziekenhuis om een CT-scan te maken. Onderweg zagen we zijn auto nog, die helemaal in elkaar gedeukt was.
Er kwam een hele dunne jongen binnen. Door met zijn vriend te praten kwamen we er achter dat deze jongen drugsverslaafd was, hij verzorgt zichzelf totaal niet, hij kan nauwelijks meer lopen en heeft veel wonden op zijn lichaam. De arts vertelde dat dit een soort lymfeknopen zijn. De vriend vertelde dat ze de jongen gedwongen hebben om naar het ziekenhuis te gaan. Zelf wilde hij het liefst zo snel mogelijk weer weg. Nadat de wonden verzorgd waren mocht hij weer gaan. Waarschijnlijk zal hij hierna niet meer terug komen voor verdere behandeling, omdat hij dit niet wil Er bestaat hier niet iets al gedwongen opname. De jongen zal dus doorgaan met zijn drugsgebruik, totdat zijn lichaam het niet meer aan kan.
Ook hebben we heel veel messteken gezien. Zo was er een jongen die Timberlands droeg, hij is met een mes net boven zijn oor gestoken en vervolgens zijn zijn schoenen meegenomen. De wond moest gehecht worden en vervolgens kon hij op zijn sokken weer vertrekken.
Er was een man met een grote snee in zijn voet, deze snee moest gehecht worden. Maar eerst moesten er verdovingen ingespoten worden. Het was wel duidelijk dat dit de man pijn deed, hij schreeuwde het uit. Alle verpleegkundigen en studenten waren aan het lachen, het was eigenlijk ook best grappig. Sommige verpleegkundigen begonnen het zelfs te filmen. Gelukkig kon de man er zelf ook om lachen. Wat een groot drama maakte hij er van. Hierna moest de snee ingeknipt worden. Het bloed stroomde er echt uit, dit is om infecties te voorkomen.
Daarnaast zijn er mensen overvallen om hun mobiele telefoon en portemonnees, zij hebben allemaal steekwonden. Deze wonden moesten vervolgens allemaal gehecht worden.
Vervolgens werd er een man binnengebracht. In eerste instantie was er nog niet duidelijk wat hem mankeerde. Wel roken we een hele aparte geur. Toen na veel moeite eindelijk de crocs uit waren gekregen, zagen we dat de man hele ernstige diabetische voeten had, met nog maar vier tenen en een hele diepe wond waar je helemaal in kon kijken. Meteen was duidelijk waar die geur vandaan kwam.
Net op het moment dat we naar huis wilden gaan werd er een meisje binnen gebracht met twee mannen. Zij hadden haar gevonden in hun tuin. Het meisje had een zelfmoordpoging gepleegd met haar T-shirt. Zij had alcohol gedronken en ruzie gekregen met haar vriend, hierna was zij door de twee mannen gevonden. De ogen van het meisje rolden alle kanten op en ze maakte aparte geluiden.
En ik heb vandaag mijn allereerste infuus mogen prikken. Deze zat er meteen goed in, gelukkig! Ik vond het best wel spannend, maar het is gelukkig goed gegaan. Daarnaast hebben we urine- en zwangerschapstesten afgenomen. Een van de meisjes schaamde zich ofzo en heeft water in het bakje gedaan in plaats van urine. Hierdoor waren de tests allemaal perfect.
Ook hebben we een goede daad verricht door een vetkoek aka oliebol te kopen voor een zwerver. Hij was hier heel blij mee en kon ons niet vaak genoeg bedanken.
Op het moment dat we naar huis wilde gaan, hield een taxichauffeur ons al meteen aan. Alleen zat er nog een vrouw in zijn taxi. Zij moest uitstappen. Echter voelde zij zich echt niet goed. Ze was helemaal bezweet en had veel pijn. Wij hebben haar naar binnen geholpen. Eenmaal binnen bleken er geen bedden meer te zijn, niemand keek naar haar op. Ook na meerdere keren verschillende personen gevraagd te hebben gebeurde er niks. Het is de spoedeisende hulp, maar het werktempo ligt hier echt niet hoog. Alles op zijn tijd. Patiënten liggen uren te wachten tot er eindelijk een arts langskomt.
Aanstaande vrijdag werken wij een avond/ nachtdienst. Het is dan payday, dan worden er heel veel overvallen en messteken verwacht.
Deze week ben ik samen met Joyce, Rhomy en Elise begonnen op de casualty, dit is de spoedeisende hulp. Het is echt superinteressant. We hebben nu al zoveel dingen gezien. Zo kreeg een collega uit de nachtdienst onderweg naar huis een auto-ongeluk. Hij was de parkeerplaats nog niet af of er ontstond een botsing. Joyce en ik mochten mee in de ambulance om hem over te plaatsen naar een ander ziekenhuis om een CT-scan te maken. Onderweg zagen we zijn auto nog, die helemaal in elkaar gedeukt was.
Er kwam een hele dunne jongen binnen. Door met zijn vriend te praten kwamen we er achter dat deze jongen drugsverslaafd was, hij verzorgt zichzelf totaal niet, hij kan nauwelijks meer lopen en heeft veel wonden op zijn lichaam. De arts vertelde dat dit een soort lymfeknopen zijn. De vriend vertelde dat ze de jongen gedwongen hebben om naar het ziekenhuis te gaan. Zelf wilde hij het liefst zo snel mogelijk weer weg. Nadat de wonden verzorgd waren mocht hij weer gaan. Waarschijnlijk zal hij hierna niet meer terug komen voor verdere behandeling, omdat hij dit niet wil Er bestaat hier niet iets al gedwongen opname. De jongen zal dus doorgaan met zijn drugsgebruik, totdat zijn lichaam het niet meer aan kan.
Ook hebben we heel veel messteken gezien. Zo was er een jongen die Timberlands droeg, hij is met een mes net boven zijn oor gestoken en vervolgens zijn zijn schoenen meegenomen. De wond moest gehecht worden en vervolgens kon hij op zijn sokken weer vertrekken.
Er was een man met een grote snee in zijn voet, deze snee moest gehecht worden. Maar eerst moesten er verdovingen ingespoten worden. Het was wel duidelijk dat dit de man pijn deed, hij schreeuwde het uit. Alle verpleegkundigen en studenten waren aan het lachen, het was eigenlijk ook best grappig. Sommige verpleegkundigen begonnen het zelfs te filmen. Gelukkig kon de man er zelf ook om lachen. Wat een groot drama maakte hij er van. Hierna moest de snee ingeknipt worden. Het bloed stroomde er echt uit, dit is om infecties te voorkomen.
Daarnaast zijn er mensen overvallen om hun mobiele telefoon en portemonnees, zij hebben allemaal steekwonden. Deze wonden moesten vervolgens allemaal gehecht worden.
Vervolgens werd er een man binnengebracht. In eerste instantie was er nog niet duidelijk wat hem mankeerde. Wel roken we een hele aparte geur. Toen na veel moeite eindelijk de crocs uit waren gekregen, zagen we dat de man hele ernstige diabetische voeten had, met nog maar vier tenen en een hele diepe wond waar je helemaal in kon kijken. Meteen was duidelijk waar die geur vandaan kwam.
Net op het moment dat we naar huis wilden gaan werd er een meisje binnen gebracht met twee mannen. Zij hadden haar gevonden in hun tuin. Het meisje had een zelfmoordpoging gepleegd met haar T-shirt. Zij had alcohol gedronken en ruzie gekregen met haar vriend, hierna was zij door de twee mannen gevonden. De ogen van het meisje rolden alle kanten op en ze maakte aparte geluiden.
En ik heb vandaag mijn allereerste infuus mogen prikken. Deze zat er meteen goed in, gelukkig! Ik vond het best wel spannend, maar het is gelukkig goed gegaan. Daarnaast hebben we urine- en zwangerschapstesten afgenomen. Een van de meisjes schaamde zich ofzo en heeft water in het bakje gedaan in plaats van urine. Hierdoor waren de tests allemaal perfect.
Ook hebben we een goede daad verricht door een vetkoek aka oliebol te kopen voor een zwerver. Hij was hier heel blij mee en kon ons niet vaak genoeg bedanken.
Op het moment dat we naar huis wilde gaan, hield een taxichauffeur ons al meteen aan. Alleen zat er nog een vrouw in zijn taxi. Zij moest uitstappen. Echter voelde zij zich echt niet goed. Ze was helemaal bezweet en had veel pijn. Wij hebben haar naar binnen geholpen. Eenmaal binnen bleken er geen bedden meer te zijn, niemand keek naar haar op. Ook na meerdere keren verschillende personen gevraagd te hebben gebeurde er niks. Het is de spoedeisende hulp, maar het werktempo ligt hier echt niet hoog. Alles op zijn tijd. Patiënten liggen uren te wachten tot er eindelijk een arts langskomt.
Aanstaande vrijdag werken wij een avond/ nachtdienst. Het is dan payday, dan worden er heel veel overvallen en messteken verwacht.
-
26 September 2017 - 20:31
Marianne:
Thanks voor de leuke update. Groetjes uit Mariėnvelde -
26 September 2017 - 20:49
:
De groetjes terug! :) -
26 September 2017 - 22:03
Bas:
Hoi Anouk, mooi geschreven weer. Ook mooie foto's (die van de voeten iets minder -
27 September 2017 - 08:36
Veronique:
Wat een verhaal !! Je maakt daar dingen mee waar wij ons hier helemaal niet mee bezig houden. Lijkt me echt heel bijzonder. En die foto's !!!!! zo mooi , Afrika !!! -
27 September 2017 - 09:09
Suzan:
He Anouk, voor goed prikken heb je dus natuurtalent! :-) Dat kunnen niet alle gediplomeerde verpleegkundigen zeggen! Bravo...
Het is net of ik naar een tv-serie kijk als jij over de IC verteld: "ER in de rimboe"!
Ik sluit me bij Bas aan wat betreft de foto's (gruwel, die voeten.... niet echt mijn ding). Maar de dieren en zon helemaal TOP.
Bibi heeft een project op school. Iedere leerling moet een HELD(IN) uitkiezen. Dat moet een heel persoonlijke keuze zijn, dus niet een algemeen bekende ster. Jaja je voelt hem al aankomen: ik heb vanochtend fotootjes van jou geprint in Afrika en daar is ze helemaal opgetogen mee naar school gegaan. :-)
Pas goed op jezelf en veel liefs uit Amersfoort -
27 September 2017 - 13:18
Astrid:
Wat maak je toch weer veel mee en ook heftige... succes daar! -
27 September 2017 - 13:59
Anouk:
Aaah wat superlief van Bibi! Xx -
27 September 2017 - 18:06
Kim:
Heee A,
Mooi geschreven. Mooie foto's, op die van de voeten na;p
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
